Week 2

Een nieuwe week is weer begonnen, stand van zaken? Voor mijn gevoel ben ik goed op weg. Ik ben op gewicht, alleen wil ik mijn vetpercentage nog naar beneden krijgen. Ik had een vetpercentage van rond de 55% (levensgevaarlijk hoog) en zit momenteel op een vetpercentage van 17,8%. Dit is onder het gemiddelde (tussen de 18% en 25%) en dan moet ik mijn operatie nog ondergaan. Mijn doel is uiteindelijk om tussen de 10% en 15% te komen.

Afgelopen week heb ik gevarieerd gesport van voetballen, hardlopen tot bootcamp. Ik merk dat ik steeds fitter aan het worden ben en dat mijn conditie momenteel echt met sprongen vooruit gaat. Waar ik voorheen 1KM liep in 6 minuten loop ik nu 1KM in 5 minuten. Uiteraard kan het beter maar vind het heel gaaf om deze progressie te zien. Ik blijf mijzelf uitdagen en voel dat er nog meer in zit!

Qua eten zit er niet heel veel variatie in. Ik eet droog, veel kip voor de eiwitten en let heel erg op de suikers, vetten, koolhydraten en het zoutgebruik. Ik start binnenkort met het vloggen en zal jullie hierbij een dag mee tijdens mijn voorbereidingen. Hierin zal ik laten zien wat ik eet, drink en qua sport doe; een dag achter de schermen dus.

Nog 5 weken tot mijn operatie, ben ik nerveus?

Na mijn vorige blog is deze vraag heel vaak aan mij gesteld. Nee ik ben (nog) niet nerveus, wellicht komt het doordat het besef er nog niet helemaal is. Momenteel ben ik enorm gefocust op mijn doel en denk ik niet heel echt na over mijn operatie, wellicht wel in mijn onderbewustzijn. Mijn dagen staan in het teken van sporten, werken en rusten. Ik zie mijn vrienden ook amper. Ik leef in een soort tunnel tot mijn operatie en ik voel mij daar goed bij. Zoals ik in mijn vorige blog ook schreef heb ik momenteel niet echt de behoefte om enorm sociaal bezig te zijn. Mede daarom schrijf ik ook deze blog om jullie wel op de hoogte te houden van deze enorm spannende weken waarin ik momenteel zit.

Wat is precies een contourherstellende operatie?

Na mijn extreme gewichtsverlies hangt de huid rondom mijn buik/rug. Dit heeft een hele negatieve invloed op mijn zelfbeeld. Ik ben enorm trots op wat ik heb bereikt maar durf niet in een spiegel te kijken. Hoeveel complimenten en lovende woorden ik ook krijg, mijn zelfbeeld veranderd er niet door. Het enige wat ik zie is die band met huid om mijn lichaam heen en kan niet vaak genoeg zeggen hoe blij ik zou zijn als dat weg is.

Bij een normale buikwandcorrectie wordt er van heup tot heup een snede gemaakt en het overtollige huid en vetweefsel aan de voorkant verwijderd. Vaak wordt de navel opnieuw ingenaaid omdat anders de plaats niet meer zou kloppen. Bij een contourherstellende operatie (ook wel een 360 graden buikwandcorrectie genoemd) stopt de snede niet bij de heup maar gaat rondom. Hierdoor wordt het huid aan de voor-, zij- en achterkant strak getrokken. Ook wordt bij deze ingreep de buikspieren aan elkaar genaaid en de navel opnieuw ingenaaid. Resultaat: rondom een strakke huid.

Wat verwacht ik van mijn herstel?

Na mijn operatie verblijf ik eerst een aantal dagen in de kliniek, vervolgens verblijf ik nog een aantal dagen in een hotel in Turkije om daar verder te herstellen. Na ongeveer 9 dagen vlieg ik terug naar Nederland waar ik met heel veel rust en ontlasten van mijn middel en buikspieren moet gaan herstellen. Hier zie ik het meeste tegen op. Ik ben een beweeglijke jongen die heel actief in het leven staat. 6 weken rusten wordt voor mij een enorme uitdaging, lees opgave. Ik weet heel goed waar ik aan begonnen ben en dat ik dit wil.

Waarom heb ik gekozen voor een operatie in Turkije?

Volgens mij is het algemeen bekend dat de plastische chirurgie in Turkije vele malen goedkoper is dan in Europa. Doordat mijn operatie niet vergoed wordt door mijn zorgverzekeraar heb ik een crowdfunding actie gestart en ben ik zelf gaan sparen voor mijn operatie. De prijzen in Europa voor de operatie die ik wil gaan tot ver over de €10.000 euro. Ik heb uiteraard ook mijn vaste lasten die betaald moeten worden en om elke maand een lot te kopen voor een loterij zag ik ook niet zitten. Ik ben verder gaan kijken wat er nog meer mogelijk is. Moet ik dan voor alleen een buikwandcorrectie gaan en niet de rest? Moet ik genoegen nemen met zilver terwijl ik altijd voor goud ga? Nee, dat is niet wie ik ben. Ik geef niet op en neem geen genoegen met zilver. Ik ben zo ver gekomen, dan verdien ik goud.

De zorg in Turkije staat goed aangeschreven en de prijzen zijn aantrekkelijker dan in Nederland. De kliniek die ik heb gevonden heeft verschillende vestigingen in heel Europa waar consulten maar ook behandelingen plaatsvinden. Operaties vinden altijd plaats in Turkije. Na verschillende goede gesprekken te hebben gehad zijn we tot een overeenkomst gekomen en gaat de kliniek mijn hele traject in Turkije filmen voor een soort mini documentaire die de kliniek ook als promotie gaat gebruiken.

Aankomende week?

Ik merk dat ik voornamelijk behoefte heb om mijn core goed te trainen dus daar ga ik mij komende week extra op focussen. Verder heb ik mijn week vrij gehouden zodat ik mij kan richten op het sporten maar ook nog kleine zaken kan regelen voor Turkije. Vliegtickets, visum en verblijf is allemaal geregeld maar denk dat het handig is om mijn huisarts in te lichten over mijn aankomende operatie en kijken of het mogelijk is om een hoog/laag (ziekenhuis) bed in mijn woning te krijgen zodat als ik in Nederland ben de mogelijkheid heb om thuis te herstellen. Kortom, nog genoeg te doen!

Liefs,